Blog bijeenkomst Veilig Carnisse - D&I team
Blog bijeenkomst Veilig Carnisse - D&I team
De afgelopen maanden is er een veiligheidsonderzoek uitgevoerd in Carnisse. Tijdens het onderzoek hebben onderzoekers meer dan 100 bewoners uit de wijk gesproken over de veiligheidsbeleving. Na deze gesprekken werden zowel wijkbewoners als professionals door de onderzoekers uitgenodigd om de resultaten te bespreken en gezamenlijk op zoek te gaan naar oplossingen voor de geconstateerde problemen.
Bij binnenkomst was duidelijk dat er weinig wijkbewoners aanwezig waren. Het gesprek vond voornamelijk plaats tussen de onderzoekers en professionals. De onderzoekers begonnen met het presenteren van vijf tekeningen die waren gemaakt door kinderen uit de wijk. Op de tekeningen tekenden de kinderen hun ideale wijk. De ene tekening toonde huizen hoog in bomen en afgescheiden van de straat, terwijl de andere tekening torens liet zien waar mensen zich tussen konden verplaatsen met behulp van een raket. Het oogde positief, groen en bevorderde verbinding.
De aanwezigen konden zich vinden in de denkbeelden van de kinderen, maar de conclusie van de onderzoekers was niet rooskleurig. Veel kinderen willen weg van de straat, maar waarom? De tekeningen werden vervangen door een dia met pictogrammen die de problemen in de wijk aantoonden: onveiligheid in het verkeer, slechte communicatie, gebrekkige voorzieningen, culturele verschillen, een groeiend aantal daklozen en openbaar drugsgebruik. Bij het zien van deze pictogrammen begonnen sommige professionals direct met hun ogen te rollen. Een professional uitte zijn ongenoegen: "Waarom krijgen we nu wéér de problemen voorgeschoteld waarmee we al bekend zijn?"
De onderzoekers probeerden de gemoederen te bedaren en presenteerden snel hun oplossingen. Helaas werden ook de voorgestelde oplossingen niet positief ontvangen. Zo werd een Duimdrop voorgesteld: een container met speelgoed die vrijwilligers bij speelplaatsen zouden verstrekken. Volgens wijkbewoners zou het toezicht van vrijwilligers ervoor zorgen dat ze met een gerust hart hun kinderen daar kunnen laten spelen. Professionals wezen er echter op dat de Duimdrop was wegbezuinigd door de gemeente[1].
Bij de uitdagingen rondom culturele verschillen binnen de wijk kwam het idee van dialoogtafels naar voren, maar dit blijkt al te worden uitgevoerd in de vorm van Vredestafels[2]. Er leek een strijd te ontstaan tussen de onderzoekers en professionals waarbij de onderzoekers het belang van hun onderzoek moesten verantwoorden. De professionals leken hier geen boodschap aan te hebben.
De wijk lijkt te lijden aan onderzoeksmoeheid, en dat is begrijpelijk. Waarom worden er externe partijen betaald om problemen aan te stellen waar wijkbewoners en professionals al bekend mee zijn? Daarnaast zijn de gepresenteerde oplossingen al in uitvoering of zijn deze wegbezuinigd. Wantrouwen en onvrede heersen jegens het Gemeentebestuur[IR1]. Het is wellicht aan het stadhuis om het initiatief te nemen om de relatie met de bewoners uit de wijk te herstellen.
[1] https://openrotterdam.nl/duimdrop-containers-dreigen-te-verdwijnen/
[2] https://www.platform-lenr.nl/vredestafels/
Reactie Tim Kind - Volt Rotterdam Fractie
“Dit voorbeeld is tekenend voor het beleid van het Rotterdamse college. Er is een grote behoefte om ‘grip’ te krijgen op de problemen van bewoners in de wijken, vooral als het acute problemen zijn die gepaard gaan met problematische cijfers of berichten in de media. In de hoop meer controle te krijgen zijn onderzoeken of evaluaties vaak het eerste beleidsinstrument dat wordt ingezet, met steeds dezelfde uitkomsten: de afstand is te groot en de afstand tot bewoners moet verkleind worden. In de adviezen die hierop volgen worden vaak adviezen aangedragen die al binnen het staande beleid vallen. Wat hiervan afwijkt – zoals het voorstel van de Duimdroppen – wordt afgewezen of als niet haalbaar beschouwd. Dit patroon herhaald zich, wat uiteindelijk leidt tot het omgekeerde resultaat. De afstand wordt groter en het vertrouwen neemt af. Het meest pijnlijke aan dit patroon is dat er veel geld – zo’n onderzoek kost al snel 50.000 euro – niet ten goede komt aan bewoners, maar aan dure onderzoeksbureaus. Wij willen daarom naar een radicaal andere koers door wijkbudgetten te introduceren. Zo kunnen bewoners direct invloed uitoefenen op hun wijk en bijvoorbeeld een Duimdrop realiseren als daar behoefte aan is. Dit betekent een totaal andere koers: uitgaan van vertrouwen en bewoners écht iets bieden, zonder bewoners te overvragen en van bovenaf de deur dicht te doen.”